ตอนที่ 2 มัวแต่พูดเรื่องผู้บริหาร นครหลวงฮานอย ได้ให้ความสำคัญกับการอนุรักษ์ต้นไม้บนทุกถนน ทำให้ถนนแทบทุกสายร่มรื่น วันนี้จึงขอเข้าเรื่องการเดินทางเชื่อมสัมพันธ์กับสื่อมวลชนเวียดนามเสียที เริ่มต้นด้วยลงจากเครื่องบิน มุ่งหน้าไปเยี่ยมชมกิจการหนังสือพิมพ์ก่อสร้าง สังกัดกระทรวงก่อสร้าง ซึ่งมีสำนักงานตั้งอยู่ในละแวกกระทรวงก่อสร้างนั้นเอง มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันทั้งสองฝ่ายราวๆชัวโมงครึ่ง ก็ได้ทราบข้อมูลดังนี้ หนังสือพิมพ์ก็สร้างเสนอข่าวเกี่ยวกับการก่อสร้าง อสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจวัสดุก่อสร้าง รวมถึงการจัดจ้างจัดซื้อ การประกวดราคา จึงเป็นที่ต้องการของคนทุกชั้น จำหน่ายทั่วประเทศ ได้รับความนิยมอันดับต้นๆเลยทีเดียว ยอดพิมพ์สูง 1 แสนฉบับ จำหน่ายราคาคิดเป็นเงินไทยประมาณ 4 บาท ตั้งแต่บรรณาธิการถึงนักข่าวเป็นข้าราชการหมด
หลังจากนั้นคณะกองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ก่อสร้างนำโดยบรรณาธิการพาไปเลี้ยงอาหารกลางวันที่ร้านอาหารดอกบัว ตั้งอยู่ใกล้ทะเลสาบไม่ไกลจากนครหลวงฮานอย ความใหญ่ของทะเลสาบล้อมรอบด้วยถนน เป็นรูปไข่ ความยาวประมาณ 20 กม.พวกเรานึกอิจฉาชาวฮานอย ที่ีมีทะเลสาบสถานพักผ่อนหลายแห่ง ตอนเย็น และตอนเช้าสามารถปั่นจักรยานก็ได้ เดิน หรือ วิ่งก็ได้ นั่งชมวิวก็ได้ ตกปลาก็สนุก ร้านอาหารดอกบัว เขาไม่เหมือนร้านอื่นๆ กล่าวคืออาหารทุกชนิดจะใช้ตั้งแต่รากบัว ก้านบัว ใบบัว จนถึงดอก ทุกอย่างทำเป็นเมนูอาหารได้หลายสิบอย่าง ทุกอย่างอร่อยหมด เช่นเมนูปลาก็จะใช้รากบัวเป็นส่วนประกอบ ที่พิเศษคือเขามีนักร้องคันทรีพื้นบ้านมาขับกล่อมถึงโต๊ะ เพื่อให้พวกเราสนุกสนาน มีเหล้าพื้นบ้านรินใส่แก้วเจ้าภาพหมุนเวียนเดินมาชนแก้วตลอดเวลา เพียงแค่มือแรกก็สนุกแล้ว จ้ำบ่อจ้ำ เป็นภาษาเวียดนามดื่ม(หมดแก้ว)
เนื่องจากเพิ่งเป็นมื้อแรกและเที่ยงด้วย ผมจึงต้องแอบเมื่อเจ้าภาพเผลอใช้น้ำแทน ครับมื้อนี้เราก็ได้เพื่อนที่ถูกใจแล้ว เพิ่งพบกันไม่ถึง 3 ชม.เหมือนกับว่ารู้จักกันมา 3 ปีแล้ว ให้ความรู้สึกอย่างนี้จริงๆ
ทานอาหารอิ่ม ต้องไปดูงาน ต่อที่ วีนังวิลล่า เมืองดักสา ห่างจากฮานอยประมาณ 30 กม.ไปทางถนนหลวงฮานอย-ไฮฟอง เป็นโครงการสร้างบ้าน และคอนโด ให้ผู้มีรายได้น้อยซื้ออยู่อาศัย โดยรัฐบาลเวียดนาม เน้นมากเพื่อให้คนมีรายได้น้อยมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
ที่สำคัญต้องมีความสุขด้วย เปรียบเหมือนกับโครงการการเคหะบ้านเรา รัฐบาลเวียดนามทุ่มเงิน 150 ล้าน US.สหรัฐ ให้บริษัทวิสาหกิจของรัฐเป็นผู้ก่อสร้าง โดยสร้างออกเป็น 2 ประเภท คือแบบคอนโด ประมาณ 4,000 ยูนิท และแบบหลังเดี่ยว 1,000 ยูนิท ผู้ที่มีสิทธิ์ซื้อต้องมีคุณสมบัติดังนี้ 1.คนที่ไม่เคยเสียภาษีให้รัฐ 2.ไม่มีที่อยู่อาศัย 3.มีสำเนาทะเบียนบ้านอยู่ในนครหลวงฮานอน เห็นคุณสมบัติแล้ว ต้องเป็นคนจนจริงๆ
รัฐบาลจัดสินเชื่อให้กู้ 80% ผ่อนในระยะ 10 ปี ที่ผมพูดนี้คือได้ดูคอนโดแล้ว เขาสร้างให้คนซื้อได้อยู่อาศัยแล้วมีความสุขสุขจริงๆ เช่นห้องกว้างอยู่แล้วไม่อืดอัด มีสระว่ายน้ำ ถนนกว้าง 8 เมตร มีสวนสาธารณะ มีสปอร์ตคลับ ไว้บริการ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น  สรุปแล้วคือสร้างแบบคล้ายคนชั้นกลางหรือคนรวยบ้านเราอย่างนั้นแหละ แต่เขาสร้างให้คนจนจริงๆ อยู่อาศัย เมื่อมาดูการเคหะบ้านเราโดยเฉพาะบ้านเอื้ออาทร ไม่เอื้อให้คนอยู่ กลายเอื้อให้พวกนักการเมือง ข้าราชการโกงกิน สภาพบ้านแคบคล้ายรังหนู คนจนเข้าไปอยู่อาศัยแล้วมีแต่โวยวาย พูดกันสร้างได้ ห่วย ดีแท้ เวียดนาม เขาต้องการให้คนจนมีความสุข จึงสร้างที่อยู่อาศัยให้บ้านดีมีคุณภาพราคาถูก ผ่อนสบาย กู้เงินรัฐได้อีกด้วย รัฐบาลไทยต้องทำอย่างนี้ ถึงจะพูดได้เต็มปากช่วยคนจนจริงๆ ไม่ใช่ว่าใช้คนจนทำโครงการแอบแฝงเพื่อโกง บ้าน คอนโด คุณภาพจึงต่ำ เป็นที่เวียดนามโกงเงินหลวงหรือ ยิงเป้าเลย

แท็ก คำค้นหา