หลังจากผ่านพ้นช่วงประเพณีสงกรานต์สิ้นเดือนเมษายน  ใกล้กับวันที่  1  พฤษภาคม ของทุกปีเป็นวันสำคัญสำหรับแรงงานไทย   ตามที่ได้มีกระแสเรียกร้องจากกลุ่มแรงงานไปถึงกระทรวงแรงงาน  ที่ต้องการปรับอัตราค่าจ้างขั้นต่ำขึ้นจาก 300  บาท  เป็น 360  บาทต่อวัน      เหตุถามว่าทำไมต้องขึ้นค่าแรง  เป็นที่ทราบกันดีว่าทุกครั้งที่มีการปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ  ราคาสินค้า  บริการแทบทุกอย่างจะรีบถีบตัวสูงขึ้นไปด้วย    จนท้ายที่สุดผู้ใช้แรงงานแทบจะไม่มีเงินเหลือเก็บ   ถึงเงินจะเพิ่มขึ้นแต่ราคาสินค้าก็ขึ้นตาม  มองดูแล้วแทบไม่ต่างจากที่เป็นอยู่เลย   การขอปรับค่าแรงเพิ่ม 20 %   ในช่วงเศรษฐกิจที่ยังไม่มีความแข็งแกร่งพอ  อาจจะส่งผลให้ผู้ประกอบการไม่ว่าจะเล็ก   กลาง   ใหญ่   ขนาดไหนก็คงคิดหนักในเรื่องการจ้างแรงงาน  กระผมเองก็อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องใคร่ควรพิจารณาให้ดี   ซึ่งคนที่ต้องเดือนร้อนที่สุดคือพี่น้องประชาชนที่ใช้แรงงาน  จึงอยากให้มองอย่างรอบคอบ  และรอบด้านถึงผลที่จะตามมาให้ลึกซึ้ง   ดีกว่าปล่อยให้คนว่างงานตกงาน   จนเกิดมิจฉาชีพเต็มบ้านเต็มเมือง

ข้าว  ปลา  อาหาร  เป็นของสำคัญ ต้องเลี้ยงชีพเพิ่มแรงต่อสู้กับชีวิต  แต่ตอนนี้ค่าแรงที่น้อยนิดของกลุ่มผู้ใช้แรงงานเกือบจะต้องประทังชีวิตกับหัวเผือก หัวมันแทน   ข้าวก็แพง    น้ำก็แล้ง   อาหารก็ไม่อุดมสมบูรณ์ อย่างที่เคยเป็นมา    รัฐหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมีมาตรการใดที่สามารถช่วยกลุ่มใช้แรงงานเหล่านี้ได้บ้าง

แต่มองย้อนกลับไปว่าผู้ประกอบการจะมีผลกระทบถึง 100 %    นั้นคงไม่มีห้าง ร้าน บริษัท  ไหนกล้าตอบคงจะมีเพียงสถานประกอบการเล็กๆ  หรือที่เปิดธุรกิจใหม่  เมื่อมีการขยับค่าแรงขึ้น 20 %  จาก  300  บาท  อาจจะมีผลต่อค่าจ้างในส่วนของงบประมาณด้านการว่าจ้างพนักงานของแต่ละบริษัท อีกประมาณ 5 – 10 % ขึ้นอยู่ว่าลูกจ้างแต่ละสถานประกอบการมีลูกจ้างมากน้อยเพียงใด

ที่สำคัญรัฐสามารถช่วยสถานประกอบการได้มากน้อยแค่ไหน  ไม่หยั่งนั้นคงต้องปิดกิจการเป็นแถวๆ  ไปตามกัน   คนตกงานก็จะสูงขึ้น   แล้วอะไรจะเกิดกับสังคมไทยขึ้นอีก……คิดกันเอานะครับ

ตราชั่ง  สีทอง  เป็นกำลังใจให้กับผู้ใช้แรงงานทุกท่าน  และก็อยากเห็นการดูแลแรงงานที่เป็นระบบ และมีแบบแผนยั่งยืน   พร้อมสวัสดิการของรัฐ   ควบคู่กับการบริหารจัดการให้ราคาสินค้า  และบริการสำคัญต่อการดำรงชีวิต  ให้เหมาะสมกับพี่น้องชาวแรงงาน

แท็ก คำค้นหา